Aanvankelijk wilde ik dit blog op de volgende manier beginnen: Ken je dat blog over de Halve van Cadzand? Nee? Ik ook niet want ik was er niet. Uiteindelijk heb ik niet voor dit intro gekozen. Ik was er namelijk wel. En hoe! 
Lees verder De Halve van Cadzand
Een droevig bericht. Mijn fototoestelletje heeft gisteren zijn laatste adem uitgeblazen. Waarschijnlijk is de vele regen tijdens de Trèfle a Quatre Feuilles hem fataal geworden. ’s Avonds deed hij al weinig maar ging er in elk geval nog een lampje branden als je op het aan/uit-knopje drukte. Vandaag doet hij helemaal niets meer. 
Allemachtig! Het is al 2019. Iedereen een gelukkig nieuwjaar met heel veel gezondheid, geen blessures en een hoge dosis prachtige kilometers toegewenst. Ik ben al dagen van plan om terug te kijken op de laatste hardloopevenementen van 2018 maar een gebrek aan discipline voorkwam dat. Ik beloof niks, maar hoop op beterschap.
Het was dinsdagmorgen na afloop van de training van de Gold-groep stiller dan gewoonlijk in de kleedkamer. Volgens mij had dat te maken met de uitreiking van de gouden schoen, die een uurtje later tijdens het jaarlijkse kerstdiner zou plaatsvinden. Er was sprake van een zekere spanning, want wie o wie zou dit felbegeerde stukje schoeisel winnen? Niemand die het zeker wist. 
De tweede hardloopgolf mag volgens experts over zijn hoogtepunt heen zijn, de ultra-hardloopgolf is dat volgens mij zeker nog niet. Er zijn steeds meer wedstrijden over afstanden verder dan de marathon en ze worden drukker en drukker. Olne-Spa-Olne (70 km) had zondag 717 finishers, ruim 400 meer dan in 2011 toen ik voor de eerste keer meedeed. Net als toen wilde ik voor donker finishen, maar dat zat er niet in. Dat lag aan mezelf, maar ook een beetje aan het parkoers dat 5 kilometer langer was dan toen en vooral een stuk zwaarder. 
Sinds kort ben ik in het gelukkige bezit van een nieuw hardloophorloge: de Garmin Fenix 5 plus. De laatste weken ben ik bezig de geheimen van dit wonder der techniek te ontdekken, maar omdat het apparaat zo verschrikkelijk veel functies heeft, heb ik nog lang niet alles onder de knie. Zo lukt het bijvoorbeeld nog niet om een GPS-route in het horloge te laden. Dat dat bijzonder jammer is, ontdekte ik afgelopen zaterdag. In de Brabantse Wal Trail had ik deze functie heel goed kunnen gebruiken. Zo hier en daar waren de lintjes in geen velden of wegen te bekennen en was het zoeken naar een speld in een hooiberg. 
Met het oog op de Brabantse Wal Trail van 10 november (75 km) moest er op korte termijn nog een serieuze langeduurloop gedaan worden. Je kunt natuurlijk zelf op pad gaan, maar dan ligt er vaak ergens een duiveltje op de loer dat je toefluistert dat je er best wat eerder mee mag stoppen. Zeker als het opeens nog maar 5 graden is in plaats van de gebruikelijke 25. Het moest iets officiëler zijn en zo viel de keus op de marathon van Etten-Leur. Op mijn eerste gezicht een wat saaie marathon, maar dat bleek niet het geval.
